PEZ EN RAYA: LO CEREBRO

PEZ EN RAYA
“LO CEREBRO”
VENRES 15 DE MAIO ÁS 21:30 HORAS
TEATRO PRINCIPAL
ENTRADA: 5 €


Abúsase tanto do termo “humor absurdo” que practicamente xa se perdeu o significado. Absurdo etimoloxicamente ven de ab-surdus, os sons que emite un xordo, que se consideran inintelixibles e disparatados, mesmo de mal gusto. Pero o termo “absurdo” aplicado ao arte, ao teatro, ten outra acepción. O Teatro do absurdo, que afunde as súas raíces nas experiencias previas de Alfred Jarry, de Dadá, dos surrealistas ou do Teatro da Crueldade de Artaud, ten en realidade un fortísimo compoñente de cuestionamento da orde establecida das cousas. A introdución de elementos de nula coherencia, incompatibles co real, tanto na linguaxe como na forma, serven para dalgún xeito, crear un novo marco do posible .

O mesmo cabe dicir do humor. Ás veces, mesmo o humor segue as pautas establecidas pola nosa concepción do real. A irrupción do absurdo é liberadora, capaz de xerar unha realidade obxectiva alternativa, onde non rexen as nosas leis físicas nin lóxicas. Cando o celebradísimo Gila, un dos mestres do humor absurdo di: “eu tiña que nacer en inverno pero como éramos pobres e non tiñamos calefacción esperei a nacer en maio”, non só está a facer humor, está dalgún modo a compor dalgún modo novo as leis do mundo.

Pez en Raya é unha compañía especializada no humor absurdo. E nos seus espectáculos hai unha constante ruptura do habitual ao servizo precisamente de esa outra realidade que se nos quere mostrar na súa existencia ameazante ao cotiá, como un exército rebelde orgullosamente alzado ante o estatismo. Pez en Raya libérase das convencións do previsible para liberarnos tamén a nós desa inmóbil realidade opresiva precisamente coa carga explosiva da risa. Gila pon na súa cámara de fotos dinamita en lugar de magnesio e “mata unha boda”. A dinamita da gargallada fai máis por nós que darnos uns instantes de felicidade corporal coa implosión do noso sistema límbico. Tamén nos dota de armas intelectuais para poder enfrontarnos dende o lado dos insurrectos, dos sediciosos, dos revoltosos, dos alborotadores, dos humoristas, dos seres libres, á espantosa solidez de chumbo do cotiá. Recibimos ao inimigo cun sorriso, e xa non estamos inermes.

Datos biográficos:

Dende o seu nacemento, en 1997, e amparada nas especialísimas personalidades de Joan Estrader e Cristina Medina (agora coñecida polo seu traballo na telecomedia “La que se avecina”), a compañía non fai máis que recoller premios en cada un dos seus traballos. Leva preto dun millar de representacións tanto en España como en Sudamérica i os seus traballos anteriores recibiron premios de tanta importancia como o da Fira de Teatre de Tárrega, posiblemente a máis importante da península ou por dúas veces, o do Festival de Humor de Madrid. Nesta ocasión reflexionan, a partires dunha sorprendente conferencia, sobre o uso do cerebro e de como o utilizamos para representar o mundo exterior.